|
Wet van 7 maart 1991, houdende nieuwe bepalingen inzake de lijkbezorging
Wet op de lijkbezorging Wet van 7 maart 1991, Stb. 1991, 130, bijgewerkt tot en
met Stb. 2005, 531.
Wij Beatrix, bij de gratie Gods, Koningin der Nederlanden, Prinses van
Oranje-Nassau, enz. enz. enz.
Allen, die deze zullen zien of horen lezen, saluut! doen te weten:
Alzo Wij in overweging genomen hebben, dat het wenselijk is nieuwe wettelijke
bepalingen inzake de lijkbezorging vast te stellen;
Zo is het, dat Wij, de Raad van State gehoord, en met gemeen overleg der
Staten-Generaal, hebben goedgevonden en verstaan, gelijk
Wij goedvinden en verstaan bij deze:
Hoofdstuk I.
Algemene bepalingen
Artikel 1
Lijkbezorging geschiedt door begraving, verbranding of op andere bij of
krachtens de wet voorziene wijze.
Artikel 2
1. Voor de toepassing van het bij of krachtens deze wet bepaalde wordt verstaan
onder
a. lijk: het stoffelijk overschot van een overledene of doodgeborene;
b. doodgeborene: de na een zwangerschapsduur van ten minste vier en twintig
weken ter wereld gekomen menselijke vrucht, welke na de geboorte geen enkel
teken van levensverrichting heeft vertoond.
2. De bepalingen dezer wet zijn niet van toepassing op een na een
zwangerschapsduur van minder dan vier en twintig weken ter wereld gekomen
menselijke vrucht.
Hoofdstuk II.
Algemene voorschriften voor de lijkbezorging
§ 1. Lijkschouwing en identificatie
Artikel 3
Lijkschouwing geschiedt door de behandelende arts of door een gemeentelijke
lijkschouwer.
Artikel 4
Burgemeester en wethouders verschaffen gelegenheid tot het doen schouwen van
lijken. Zij benoemen een of meer gemeentelijke lijkschouwers.
Artikel 5
De gemeentelijke lijkschouwers dienen bevoegd te zijn de titel van arts te
voeren.
Artikel 6
1.Een gemeentelijke lijkschouwer treedt niet als zodanig op, indien hij
gedurende de laatste twee jaar ten aanzien van de overledene of de moeder van de
doodgeborene handelingen op het gebied van de geneeskunst heeft verricht en
indien tussen dezen en hem bloed- of aanverwantschap tot in de derde graad, een
huwelijk of een geregistreerd partnerschap bestond of bestaat.
2. De behandelende arts treedt niet op als lijkschouwer indien tussen hem en de
overledene of de moeder van de doodgeborene bloed- of aanverwantschap tot in de
derde graad, een huwelijk of een geregistreerd partnerschap bestond of bestaat.
Artikel 7
1.Hij die de schouwing heeft verricht geeft een verklaring van overlijden af,
indien hij ervan overtuigd is dat de dood is ingetreden ten gevolge van een
natuurlijke oorzaak.
2.Indien het overlijden het gevolg was van de toepassing van levensbeëindiging
op verzoek of hulp bij zelfdoding als bedoeld in artikel 293, tweede,
onderscheidenlijk artikel 294, tweede lid, tweede volzin, van het Wetboek van
Strafrecht, geeft de behandelende arts geen verklaring van overlijden af en doet
hij van de oorzaak van dit overlijden onverwijld door invulling van een
formulier mededeling aan de gemeentelijke lijkschouwer of een der gemeentelijke
lijkschouwers. Bij de mededeling voegt de arts een beredeneerd verslag inzake de
inachtneming van de zorgvuldigheidseisen, bedoeld in artikel 2 van de Wet
toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding.
3.Indien de behandelende arts in andere gevallen dan die bedoeld in het tweede
lid meent niet tot afgifte van een verklaring van overlijden te kunnen overgaan,
doet hij hiervan onverwijld door invulling van een formulier mededeling aan de
gemeentelijke lijkschouwer of een der gemeentelijke lijkschouwers.
Artikel 8
1.Op de kist of op het andere omhulsel van het lijk wordt een registratienummer
vermeld.
2.Tot begraving of verbranding wordt niet overgegaan dan nadat de houder van de
begraafplaats of van het crematorium de identiteit van het lijk heeft
vastgesteld door vergelijking van het op de kist of het omhulsel vermelde
registratienummer met dat, vermeld op een bijgevoegd document dat tevens de
namen, overlijdens- en geboortedata van de overledene dan wel de geslachtsnaam
van de doodgeborene bevat.
3.Indien de identiteit niet genoegzaam blijkt, vindt zo mogelijk de
identificatie van het lijk plaats door twee personen die de overledene bij het
leven hebben gekend, in tegenwoordigheid van de houder van de begraafplaats of
het crematorium.
Artikel 9
1.De vorm en de inrichting van de modellen van de verklaring van overlijden, af
te geven door de behandelende arts en door de gemeentelijke lijkschouwer, worden
geregeld bij algemene maatregel van bestuur.
2.De vorm en de inrichting van de modellen van de mededeling en het verslag,
bedoeld in artikel 7, tweede lid, van de mededeling bedoeld in artikel 7, derde
lid en van de formulieren bedoeld in artikel 10, eerste en tweede lid, worden
geregeld bij algemene maatregel van bestuur op voordracht van Onze Minister van
Justitie en Onze Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.
Artikel 10
1 Indien de gemeentelijke lijkschouwer meent niet tot afgifte van een verklaring
van overlijden te kunnen overgaan, brengt hij door invulling van een formulier
onverwijld verslag uit aan de officier van justitie en waarschuwt hij onverwijld
de ambtenaar van de burgerlijke stand.
2.Onverminderd het eerste lid brengt de gemeentelijke lijkschouwer, indien
sprake is van een mededeling als bedoeld in artikel 7, tweede lid, door
invulling van een formulier onverwijld verslag uit aan de regionale
toetsingscommissie bedoeld in artikel 3 van de Wet toetsing levensbeëindiging op
verzoek en hulp bij zelfdoding. Hij zendt het beredeneerd verslag als bedoeld in
artikel 7, tweede lid, mee.
§ 2.
Verlof tot begraving of verbranding
Artikel 11
Geen begraving of verbranding van een lijk geschiedt zonder
schriftelijk verlof van de ambtenaar van de burgerlijke stand, dat kosteloos
wordt afgegeven. Het formulier voor dit verlof wordt door Onze Minister van
Binnenlandse Zaken vastgesteld.
Artikel 12
Verlof tot begraving of tot verbranding wordt niet verleend, zolang niet is
overgelegd een verklaring van overlijden, afgegeven door de behandelende arts of
een gemeentelijke lijkschouwer, dan wel een verklaring waaruit blijkt van geen
bezwaar van de officier van justitie tegen begraving of verbranding. Indien de
officier van justitie in de gevallen als bedoeld in artikel 7, tweede lid, meent
niet tot de afgifte van een verklaring van geen bezwaar tegen begraving of
verbranding te kunnen overgaan, stelt hij de gemeentelijke lijkschouwer en de
regionale toetsingscommissie bedoeld in artikel 3 van de Wet toetsing
levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding, hiervan onverwijld in
kennis.
Artikel 12a
1.Tegelijk met de afgifte der verklaring van overlijden, bedoeld in artikel 12,
doet de arts opgave van de doodsoorzaak en van de onmiddellijk daarmee
samenhangende gegevens ten behoeve van de statistiek.
2.Indien een lijk wordt begraven, verbrand, ontleed, gebalsemd of aan een andere
conserverende bewerking wordt onderworpen krachtens een verklaring van geen
bezwaar als bedoeld in artikel 12, wordt de opgave gedaan door een arts,
aangewezen door de officier van justitie.
3.De opgave, bedoeld in het eerste en tweede lid, geschiedt op een door Onze
Minister van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur vast te stellen formulier en
wordt zo spoedig mogelijk in een gesloten enveloppe gezonden aan de ambtenaar
van de burgerlijke stand. Aan deze enveloppe is een strook bevestigd, welke de
identiteit van de overledene vermeldt. De ambtenaar van de burgerlijke stand
zendt de enveloppe ongeopend, voor zover mogelijk voorzien van het nummer van de
overlijdensakte, onder achterhouding van de strook met inachtneming van door
Onze in dit lid genoemde Minister te stellen termijnen, aan de geneeskundige
hoofdinspecteur van de volksgezondheid. Onze in dit lid genoemde Minister kan
bepalen dat deze enveloppen rechtstreeks zullen worden gezonden aan de medisch
ambtenaar van het Centraal Bureau voor de Statistiek.
Artikel 13
1.De ingevolge artikel 12 overgelegde stukken worden bij de akte van overlijden
gevoegd.
2.Bij gebreke van een akte worden de overgelegde stukken bewaard door de
ambtenaar van de burgerlijke stand van de plaats van begraving of verbranding.
Artikel 14
1.Voor de toepassing van dit hoofdstuk worden als bevoegde officier van justitie
en als bevoegde ambtenaar van de burgerlijke stand aangemerkt die van de plaats,
waar betreffende de overledene of doodgeborene ingevolge aangifte een akte in
het register van overlijden is ingeschreven.
2.Bij gebreke van een akte zijn bevoegd de officier van justitie en de ambtenaar
van de burgerlijke stand van de plaats van begraving of verbranding.
Artikel 15
Wij kunnen bij algemene maatregel van bestuur afwijkingen toestaan van het
bepaalde in de paragrafen 1, 2 en 3 van dit hoofdstuk ten aanzien van lijken,
die Nederland worden binnengebracht.
§ 3.
Termijn
Artikel 16
Begraving of verbranding geschiedt niet eerder dan 36 uren na het overlijden en
uiterlijk op de vijfde dag na die van het overlijden.
Artikel 17
1.Na een arts te hebben gehoord kan de burgemeester der gemeente, waar het lijk
zich bevindt, voor de begraving of verbranding daarvan een andere termijn
stellen. Begraving of verbranding binnen 36 uur na het overlijden staat hij
echter niet toe dan in overeenstemming met de officier van justitie.
2.Van het besluit van de burgemeester staat binnen 24 uur beroep open op Onze
Commissaris in de provincie, die daarop onmiddellijk beslist. De Algemene wet
bestuursrecht is niet van toepassing.
§ 4.
Voorziening in de lijkbezorging
Artikel 18
1.In de lijkbezorging wordt voorzien door degene, die het in artikel 11 bedoelde
verlof aanvraagt, dan wel door degene, die redelijkerwijze geacht kan worden in
diens plaats te zijn getreden. De lijkbezorging geschiedt overeenkomstig de wens
of de vermoedelijke wens van de overledene, tenzij dat redelijkerwijs niet
gevergd kan worden.
2.Onder lijkbezorging wordt voor de toepassing van deze paragraaf begrepen het
geven van bestemming aan de as van een verbrand lijk.
Artikel 19
1.Een meerderjarige, of hij, die de leeftijd van zestien jaar heeft bereikt,
kan, ook indien hij niet bekwaam is een uiterste wil te maken, hetzij bij
notariële akte, hetzij bij een eigenhandig geschreven, gedagtekende en
ondertekende verklaring beschikkingen na dode maken ter bezorging van zijn lijk.
2.Een in algemene bewoordingen gestelde herroeping van uiterste
wilsbeschikkingen wordt geacht geen herroeping in te houden van een vroeger te
kennen gegeven wens, als bedoeld in het eerste lid.
§ 5. Overheidszorg
Artikel 20
Ingeval niemand maatregelen neemt tot lijkschouwing of lijkbezorging overeenkomstig de wet,
waarschuwt degene, die het lijk onder zijn berusting heeft, de burgemeester en
wel uiterlijk op de derde dag na het overlijden.
Artikel 21
1.Indien niemand voorziet in de lijkschouwing en lijkbezorging overeenkomstig de
wet, draagt de burgemeester daarvoor zorg. Aan hoofdstuk V wordt in dat geval
geen toepassing gegeven, tenzij de overledene zijn lijk uitdrukkelijk tot
ontleding heeft bestemd.
2.Indien de toepassing van het voorgaand lid wordt verhinderd, doordat het lijk
zich in een woning bevindt en de afgifte van het lijk of de toegang tot de
woning wordt geweigerd, heeft de burgemeester of een ambtenaar van politie
toegang tot die woning zonder toestemming van de bewoner, voor zover dat
redelijkerwijs voor de vervulling van hun taak nodig is.
Artikel 22
De kosten, verbonden aan de bezorging van lijken waarvoor de burgemeester zorg
draagt, daaronder begrepen lijken die uit zee worden aangebracht, komen ten
laste van de gemeente. Voor zover zij door de bij de lijken gevonden, niet
klaarblijkelijk aan anderen toebehorende goederen of gelden niet kunnen worden
gedekt, kan de gemeente die kosten verhalen op de nalatenschap en, bij
ongenoegzaamheid van deze, op de bloed- en aanverwanten, die krachtens de
artikelen 392-396 van Boek I van het Burgerlijk Wetboek tot onderhoud van de
overledene verplicht zouden zijn geweest, dan wel de reder indien en voor zover
kosten van de lijkbezorging op grond van artikel 416 Wetboek van Koophandel voor
diens rekening komen.
Artikel 13
van de Invoeringswet Wet werk en bijstand is voor zover mogelijk van
overeenkomstige toepassing.
Hoofdstuk III.
Begraving
§ 1. Algemene bepalingen
Artikel 23
Begraving geschiedt op een begraafplaats.
Artikel 24
De begraafplaatsen worden onderscheiden in gemeentelijke en bijzondere.
Artikel 25
Het is verboden een begraafplaats, die niet op de voet van het bepaalde bij of
krachtens deze wet is aangelegd of in gebruik genomen, als zodanig ter
beschikking te stellen of te gebruiken.
Artikel 26
Geen toegang of ingang van een graf of grafkelder mag zich bevinden of worden
aangelegd in een kerk of een ander gesloten gebouw, dat niet uitsluitend tot
begraven bestemd is.
Artikel 27
1.De houder van een begraafplaats houdt een register van alle daar begraven
lijken, met een nauwkeurige aanduiding van de plaats waar zij begraven zijn.
2.Het in het eerste lid bedoelde register is openbaar. 3.Het register van een
bijzondere begraafplaats wordt bij opheffing van die begraafplaats overgebracht
naar het archief van de gemeente waarin die begraafplaats was gelegen.
Artikel 28
1. Een uitsluitend recht op een graf, welke vorm aan dit recht ook wordt
gegeven, kan uitsluitend schriftelijk worden gevestigd. Het recht kan voor
onbepaalde tijd of voor een bepaalde tijd van tenminste twintig jaren worden
verleend. Het voor bepaalde tijd verleende recht wordt op verzoek, mits gedaan
binnen twee jaren voor het verstrijken van de termijn, verlengd, doch telkens
voor niet langer dan tien jaren. Het uitsluitend recht op een graf is geen
registergoed.
2. Binnen een jaar na de aanvang van de termijn waarin verlenging van het recht
kan worden verzocht doet de houder van de begraafplaats aan de rechthebbende
wiens adres hem bekend is of redelijkerwijs bekend kan zijn, schriftelijk
mededeling van het verstrijken van de termijn en van het bepaalde in het eerste
lid.
3. Blijkt het adres onbekend, dan geschiedt de mededeling door aanplakking
daarvan bij het graf en de ingang van de begraafplaats. De mededeling blijft
aangeplakt tot het einde van de termijn waarvoor het uitsluitend recht op een
graf werd gevestigd.
4. In geval van kennelijke verwaarlozing van het onderhoud van een graf, waarop
een uitsluitend recht berust, voor zover dit onderhoud niet op de houder van de
begraafplaats berust, kan deze verwaarlozing worden geconstateerd bij een
schriftelijke verklaring van de houder van de begraafplaats, die hij toezendt
aan de rechthebbende wiens adres hem bekend is of redelijkerwijs bekend kan
zijn.
5. Blijkt het adres onbekend dan wordt de verklaring aangeplakt bij de ingang
van de begraafplaats. Een mededeling daarvan wordt bij het graf aangeplakt.
6. Indien toepassing is gegeven aan het vierde of vijfde lid en niet alsnog in
het onderhoud wordt voorzien, vervalt in ieder geval dertig jaren nadat in dat
graf de laatste begraving heeft plaatsgevonden het in het eerste lid bedoelde
recht.
7. De op grond van het vijfde lid aangeplakte verklaring en mededeling worden
eerst verwijderd indien in het onderhoud wordt voorzien of het uitsluitend recht
op het graf is vervallen.
Artikel 29
1.Geen lijk wordt opgegraven dan, indien het een graf betreft waarop een
uitsluitend recht berust, met toestemming van de rechthebbende op het graf en
voorts met vergunning van de burgemeester der gemeente, binnen welker gebied het
begraven is, nadat deze de daartoe door Onze Minister van Volkshuisvesting,
Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer aangewezen ambtenaar heeft gehoord.
2.Aan de vergunning verbindt de burgemeester de nodige voorschriften betreffende
geneeskundig toezicht alsmede vervoer en bestemming van het lijk.
3.Een opgegraven lijk mag worden verbrand met schriftelijk verlof van de
officier van justitie van de plaats van opgraving, wanneer het verzoek daartoe
gedaan wordt door de in artikel 18 bedoelde persoon. De paragrafen 1, 2 en 3 van
hoofdstuk II zijn ten aanzien van de verbranding niet van toepassing.
Artikel 30
Artikel 29 is niet van toepassing bij een opgraving ingevolge een bevel van een
gerechtelijke autoriteit met het oog op een strafrechtelijk onderzoek.
Artikel 31
1.Artikel 29 geldt evenmin bij het ruimen van graven, voorzover dit geschiedt
met inachtneming van het bepaalde bij of krachtens dit artikel.
2.Het ruimen geschiedt niet dan op last van de houder van de begraafplaats en na
verloop van tien jaren, nadat in het graf laatstelijk een lijk is geplaatst, en,
indien het een graf betreft waarop een uitsluitend recht berust, met toestemming
van de rechthebbende. Van het voornemen om graven te ruimen geeft de houder van
de begraafplaats tenminste twee maanden tevoren kennis aan de daartoe door Onze
Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer aangewezen
ambtenaar. Deze kan bepalen, dat het ruimen onder geneeskundig toezicht
geschiedt.
3.De overblijfselen der lijken worden op een begraafplaats ter aarde besteld of,
met overeenkomstige toepassing van het gestelde in artikel 29, derde lid, in een
crematorium verbrand.
4.Gedeputeerde staten kunnen, op voorstel van de daartoe door Onze Minister van
Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer aangewezen ambtenaar of
na deze te hebben gehoord, voor een begraafplaats de in het tweede lid genoemde
termijn een of meermalen verlengen. Het besluit treedt terstond in werking.
Artikel 32
Wij kunnen omtrent de wijze van begraven, de inrichting van het graf en de
afstand van de graven onderling bij algemene maatregel van bestuur regelen
stellen.
§ 2.
Gemeentelijke begraafplaatsen
Artikel 33
Een gemeente heeft voor zich of met een of meer andere gemeenten tezamen
tenminste een gemeentelijke begraafplaats, tenzij gedeputeerde staten van deze
verplichting tijdelijk ontheffing hebben verleend.
Artikel 34
Betreffende de aanleg of de uitbreiding van een gemeentelijke
begraafplaats wordt de daartoe door Onze Minister van Volkshuisvesting,
Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer aangewezen ambtenaar gehoord.
Artikel 35
Tenminste elke dag welke geen zondag of algemeen erkende feestdag is, wordt
gelegenheid tot begraven gegeven gedurende een redelijke tijd, bij gemeentelijke
verordening te bepalen.
Artikel 36
1. Een gemeente behoeft voor het aanleggen of uitbreiden van een begraafplaats
op het grondgebied ener andere gemeente toestemming van de raad van deze
laatste.
2. De verordenende bevoegdheid met betrekking tot die begraafplaats wordt door
de terzake bevoegde gemeenteraad uitgeoefend in overeenstemming met die van de
andere gemeente.
3. Wordt zodanige overeenstemming niet verkregen dan stellen gedeputeerde staten
de verordeningen vast. Liggen de gemeenten in verschillende provinciën, dan
geschiedt deze vaststelling door Ons, gedeputeerde staten der betrokken
provinciën gehoord.
§ 3.Bijzondere begraafplaatsen
Artikel 37
1.Een bijzondere begraafplaats kan slechts worden aangelegd en in stand gehouden
door een kerkgenootschap dan wel door een privaatrechtelijke rechtspersoon of
een natuurlijk persoon.
2.Onder kerkgenootschap wordt mede verstaan een onderdeel daarvan of een
rechtspersoon, in het leven geroepen door een of meer kerkgenootschappen of
onderdelen daarvan.
Artikel 38
Een kerkgenootschap is gerechtigd tot het hebben van één of meer kerkelijke
begraafplaatsen tot een zodanige uitgestrektheid, als overeenkomt met een
redelijk deel van de grond, welke in de gemeente voor begraafplaatsen bestemd
is. De gemeenteraad kan aan een kerkgenootschap op zijn verzoek toestaan, meer
of grotere begraafplaatsen te hebben, onverminderd het recht van de andere
kerkgenootschappen, bedoeld in de eerste volzin.
Artikel 39
1. Voor zover een kerkgenootschap geen gebruik maakt van de bevoegdheid, bedoeld
in artikel 38 wordt op zijn verzoek door burgemeester en wethouders een deel van
de gemeentelijke begraafplaats te zijner beschikking gesteld.
2. De gemeente blijft belast met het beheer, het onderhoud en de administratie.
Over de inrichting, de afscheiding en het gebruik van genoemd deel der
begraafplaats, alsmede over de toepassing van de artikelen 35, 43 en 44, wordt
overleg gepleegd met het kerkgenootschap.
Artikel 40
1. Voor het aanleggen of uitbreiden van de bijzondere begraafplaats wordt
slechts de grond gebruikt, die daartoe door de gemeenteraad is aangewezen.
2. Burgemeester en wethouders kunnen maatregelen voorschrijven, welke nodig zijn
teneinde de grond geschikt te maken om als begraafplaats te dienen.
3. Inzake de totstandkoming van de aanwijzing en de voorschriften, bedoeld in de
voorgaande leden, wordt de daartoe door Onze Minister van Volkshuisvesting,
Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer aangewezen ambtenaar gehoord.
4. Indien het kerkgenootschap geen eigenaar van de benodigde grond is, dragen
burgemeester en wethouders desgevraagd zorg, dat het kerkgenootschap de grond,
mede gelet op de staat, waarin deze ingevolge het tweede lid moet verkeren, op
redelijke voorwaarden in eigendom kan verwerven. Kunnen burgemeester en
wethouders en het kerkgenootschap niet tot overeenstemming komen, dan bepalen
gedeputeerde staten op verzoek van een van hen of beide de voorwaarden.
Artikel 41
Voor het in gebruik nemen van de bijzondere begraafplaats of van een deel
daarvan is de toestemming van burgemeester en wethouders nodig. Deze toestemming
wordt slechts geweigerd, indien niet aan de wettelijke voorschriften is voldaan.
Artikel 42
1.Van de besluiten van de gemeenteraad, onderscheidenlijk van burgemeester en
wethouders, genomen ingevolge deze paragraaf, staat voor belanghebbenden beroep
bij gedeputeerde staten open. De uitspraak van gedeputeerde staten kan door Ons
worden geschorst en vernietigd wegens strijd met het recht of het algemeen
belang.
2.Indien de gemeenteraad, onderscheidenlijk burgemeester en wethouders, nalatig
blijven een besluit te nemen, bepalen gedeputeerde staten op verzoek een
termijn, binnen welke zulks alsnog dient te geschieden. Is zulk een besluit voor
afloop van deze termijn niet genomen, dan worden de gemeenteraad,
onderscheidenlijk burgemeester en wethouders, geacht afwijzend te hebben
beschikt.
§ 4.
Sluiting en opheffing van begraafplaatsen
Artikel 43
1. Een begraafplaats kan worden gesloten.
2. Voor een gemeentelijke begraafplaats nemen burgemeester en wethouders het
besluit daartoe.
3. Van de sluiting van een andere begraafplaats wordt terstond mededeling gedaan
aan burgemeester en wethouders.
Artikel 44
Indien op een begraafplaats gedurende tien jaren geen begraving meer heeft
plaats gehad, kunnen burgemeester en wethouders de begraafplaats gesloten
verklaren. De begraafplaats wordt alsdan geacht met ingang van de dag na die van
de laatste begraving te zijn gesloten. Deze dag wordt in het besluit van
burgemeester en wethouders vermeld.
Artikel 45
1.Tegen een besluit tot sluiting of geslotenverklaring kunnen belanghebbenden
bij gedeputeerde staten in beroep komen.
2.Indien onherroepelijk is besloten tot sluiting dan wel geslotenverklaring van
een gemeentelijke begraafplaats, kunnen gedeputeerde staten op verzoek van de
rechthebbende op een graf waarop een uitsluitend recht berust en waarin nog
begraven kan worden, een schadeloosstelling ten laste van de betrokken gemeente
vaststellen terzake van het teniet gaan van het recht tot begraven.
Artikel 46
1.Op een gesloten begraafplaats worden geen lijken begraven.
2.De begraafplaats blijft, onverminderd het bepaalde in de artikelen 29-31 en
66, gedurende twintig jaren onaangeroerd liggen.
3.De grond mag, voor zover het een graf betreft waarop een uitsluitend recht
berust, met toestemming van de rechthebbende, gedurende tien jaren na afloop van
de in het tweede lid genoemde termijn, of, indien toepassing is gegeven aan
artikel 31, vierde lid, na afloop van de krachtens die bepaling gestelde termijn
slechts tot bezaaiing of beplanting worden gebruikt, mits niet dieper dan 0,5 m
wordt gegraven. Gedeputeerde staten kunnen, de daartoe door Onze Minister van
Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer aangewezen ambtenaar
gehoord, vergunning verlenen tot uitgraving ter meerdere diepte.
4.Een graf waarop een uitsluitend recht berust, gelegen op een gesloten
begraafplaats, wordt, voor zover in het onderhoud behoorlijk wordt voorzien,
onaangeroerd gelaten.
Artikel 47
Een begraafplaats houdt op dit te zijn, indien de grond die bestemming heeft
verloren en hetzij a.zich daarin geen graf bevindt hetzij, b.vijftig jaren na de
sluiting zijn verlopen dan wel, indien bij toepassing van artikel 31, vierde
lid, de krachtens die bepaling laatstelijk gestelde termijn eindigt op een
tijdstip, gelegen meer dan tien jaren na de sluiting, vanaf dat tijdstip veertig
jaren zijn verlopen.
Artikel 48
Onder begraafplaats wordt voor de toepassing van deze wet mede een gedeelte van
een begraafplaats verstaan.
Hoofdstuk IV.
Verbranding Afdeling 1.
Algemene
bepalingen
Artikel 49
Verbranding geschiedt in een crematorium.
Artikel 50
1.De houder van een crematorium houdt een register van alle daar verbrande
lijken en van de bestemming die aan de as is gegeven. Bij algemene maatregel van
bestuur worden nadere regels gesteld omtrent de gegevens die in het register
worden vastgelegd.
2.Het in het eerste lid bedoelde register is openbaar.
3.Het register van een bijzonder crematorium wordt bij opheffing van dit
crematorium overgebracht naar het archief van de gemeente waarin dit crematorium
was gelegen.
Afdeling 2. Crematoria
Artikel 51
1.De crematoria worden onderscheiden in gemeentelijke en bijzondere.
2.Het is verboden een crematorium, dat niet op de voet van het bepaalde bij of
krachtens deze wet gevestigd of in werking is, in werking te brengen of te
houden.
Artikel 52
Een bijzonder crematorium kan slechts worden gevestigd en in werking gehouden
door een kerkgenootschap dan wel door een privaatrechtelijke rechtspersoon of
een natuurlijk persoon. Artikel 37, tweede lid, is van toepassing.
Artikel 53
Het vestigen, uitbreiden of wijzigen van een bijzonder crematorium behoeft een vergunning van
burgemeester en wethouders.
Artikel 54
Een besluit tot vestiging van een gemeentelijk crematorium dan wel een besluit
tot het verlenen van vergunning voor het vestigen van een bijzonder crematorium
wordt niet genomen, dan nadat burgemeester en wethouders van de gemeente van
vestiging het voornemen daartoe ten minste dertig dagen tevoren ter openbare
kennis hebben gebracht.
Artikel 55
1. Van een besluit, genomen ingevolge artikel 53 staat voor belanghebbenden
beroep bij gedeputeerde staten open.
2. Indien burgemeester en wethouders nalatig blijven een besluit te nemen als
bedoeld in artikel 53 bepalen gedeputeerde staten op verzoek een termijn, binnen
welke zulks alsnog dient te geschieden. Is zulk een besluit voor afloop van deze
termijn niet genomen, dan worden burgemeester en wethouders geacht afwijzend te
hebben beschikt.
Artikel 56
Ten minste elke dag welke geen zondag of algemeen erkende feestdag is, wordt in
een gemeentelijk crematorium gelegenheid gegeven tot het houden van
crematieplechtigheden gedurende een redelijke tijd, bij gemeentelijke
verordening te bepalen.
Artikel 57
Wij kunnen omtrent de inrichting van crematoria en omtrent hetgeen in de
crematoria en op hun erven in acht moet worden genomen bij algemene maatregel
van bestuur regelen stellen.
Afdeling 3. Berging, bestemming en bewaring van as
§ 1.
Algemeen
Artikel 58
1.Na de verbranding bergt de houder van het crematorium de as.
2.De as wordt geborgen in één of meer asbussen. Een asbus wordt gesloten en op
de bus worden de naam en de voorletters van de overledene, alsmede een
registratienummer, in onuitwisbare letters en cijfers vermeld. Binnen twintig
jaren na het plaatsen van dit opschrift mag het niet van een ongeopende asbus
worden verwijderd of daarop onleesbaar worden gemaakt.
3.Een deel van de as kan op verzoek van een nabestaande op een andere wijze
worden geborgen en aan de nabestaande ter beschikking worden gesteld.
Artikel 59
1.De houder van het crematorium draagt zorg voor de bewaring van een asbus
gedurende minimaal een maand na het bergen van de as in de bus.
2.De houder van het crematorium draagt er vervolgens zorg voor dat: a.de asbus
wordt bijgezet, b.de in de asbus geborgen as wordt verstrooid, c.de asbus ter
beschikking wordt gesteld aan een nabestaande die de zorg voor de asbus op zich
neemt, of d.de asbus wordt verzonden naar het buitenland.
3.De houder van het crematorium kan ter uitvoering van het tweede lid, onder a
of b, de asbus ter bijzetting, onderscheidenlijk verstrooiing, overdragen aan
een houder van een ander crematorium of van een plaats van bijzetting.
4.Op verzoek van de in artikel 18 bedoelde personen kan de officier van
justitie, bedoeld in artikel 14, in bijzondere gevallen ontheffing verlenen van
de in het eerste lid genoemde termijn.
Artikel 60
1.Uit het buitenland afkomstige as wordt zo nodig, in opdracht van een
nabestaande, geborgen in één of meer asbussen. Het bergen geschiedt door de
houder van een crematorium. Artikel 58, tweede en derde lid, is van
overeenkomstige toepassing.
2.De nabestaande draagt de zorg voor een asbus. Hij draagt zorg voor de bewaring
van een asbus gedurende minimaal een maand na de invoer van de as. Artikel 59,
vierde lid, is van overeenkomstige toepassing.
Artikel 61
Omtrent de berging, de bestemming en de bewaring van de as kunnen bij algemene
maatregel van bestuur nadere regels worden gesteld.
§ 2.
Het bijzetten van de asbus
Artikel 62
1.Een asbus kan worden bijgezet: a.in een in het bijzonder daarvoor bestemd
gedeelte van het crematorium, b.in of op een graf of op een afzonderlijke plaats
op een begraafplaats, of c.in een buiten een crematorium of begraafplaats
gelegen bewaarplaats.
2.Het bijzetten geschiedt ter uitvoering van artikel 59, tweede lid, onder a, of
in opdracht van de nabestaande die de zorg voor de asbus heeft. 3.De bijzetting
van een asbus in of op een graf waarop een uitsluitend recht berust, kan slechts
geschieden met toestemming van de rechthebbende op het graf.
Artikel 63
1.Een asbus die is bijgezet kan op verzoek van een nabestaande die de zorg voor
de asbus op zich neemt, door de houder van de plaats van bijzetting aan de
nabestaande ter beschikking worden gesteld.
2.Verwijdering van de asbus kan slechts geschieden met toestemming van de
rechthebbende op de ruimte waar de asbus is bijgezet.
3.Verwijdering kan geschieden zonder toestemming van de rechthebbende, ingevolge
een bevel van een gerechtelijke autoriteit met het oog op een strafrechtelijk
onderzoek.
Artikel 64
1.Een bewaarplaats als bedoeld in artikel 62, eerste lid, onder c, wordt niet in
gebruik genomen dan met vergunning van burgemeester en wethouders.
2.Tegen een besluit als bedoeld in het eerste lid, kunnen belanghebbenden beroep
instellen bij gedeputeerde staten.
Artikel 65
1.De houder van een plaats van bijzetting houdt een register van alle daar
bijgezette asbussen. Bij algemene maatregel van bestuur worden nadere regels
gesteld omtrent de gegevens die in het register worden vastgelegd. 2.Het in het
eerste lid bedoelde register is openbaar.
3.Het register wordt bij opheffing van de plaats van bijzetting overgebracht
naar het archief van de gemeente waarin die plaats was gelegen.
Artikel 66
1.Het ruimen van een asbus geschiedt door of in opdracht van de houder van de
plaats van bijzetting en vindt niet plaats dan: a.na verloop van twintig jaren
nadat de as in de bus is geborgen, en b.met toestemming van de rechthebbende op
de ruimte waar de asbus is bijgezet.
2.Het ruimen geschiedt door verstrooiing van de as.
§ 3.Het verstrooien van de as
Artikel 66a
1.De as in een asbus kan worden verstrooid.
2.Het verstrooien geschiedt: a.ter uitvoering van artikel 59, tweede lid, onder
b, b.door of in opdracht van de nabestaande die de zorg voor de asbus heeft, of
c.in verband met het ruimen van de asbus.
3.Het verstrooien van de as door of in opdracht van de houder van een
crematorium of de houder van een plaats van bijzetting is slechts toegestaan:
a.op een terrein dat bestemd is om permanent as op te verstrooien;
b.in open zee.
Artikel 66b
1.De bestemming van een terrein om permanent as op te verstrooien door de houder
van een crematorium en de houder van een plaats van bijzetting vindt niet plaats
dan met vergunning van burgemeester en wethouders van de gemeente waarin het
terrein is gelegen.
2.Voordat burgemeester en wethouders een besluit nemen omtrent het verlenen van
de vergunning horen zij de daartoe door Onze Minister van Volkshuisvesting,
Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer aangewezen ambtenaar. Hoofdstuk V.
Bijzondere wijzen van lijkbezorging
Artikel 67
1.Een lijk kan in het belang van de wetenschap of het wetenschappelijk onderwijs
worden ontleed.
2.Ontleding geschiedt slechts, indien de overledene zijn lijk daartoe heeft
bestemd. De artikelen 18, eerste lid, tweede volzin, en 19 zijn van toepassing.
3.Bij gebreke van een bestemming inzake lijkbezorging door de overledene kan
ontleding eveneens geschieden, indien de niet van tafel en bed gescheiden
echtgenoot, de geregistreerde partner of andere levensgezel dan wel, bij
ontstentenis of onbereikbaarheid van deze, de naaste onmiddellijk bereikbare
meerderjarige bloed- of aanverwanten tot en met de derde graad, of, wanneer ook
deze niet bereikbaar zijn, de aanwezige meerderjarige erfgenamen of anders
degenen die de zorg voor het lijk op zich nemen, dit daartoe bestemmen.
Artikel
68
1.Geen ontleding geschiedt zonder schriftelijk verlof van de burgemeester,
afgegeven uiterlijk op de derde dag na die van het overlijden. In het verlof,
dat kosteloos wordt afgegeven, wordt de plaats van ontleding vermeld. Het
formulier voor het verlof wordt door Onze Minister van Binnenlandse Zaken
vastgesteld. De artikelen 12-15 zijn van overeenkomstige toepassing.
2.Van het besluit van de burgemeester staat binnen 24 uren beroep open op Onze
Commissaris in de provincie, die daarop onmiddellijk beslist. De Algemene wet
bestuursrecht is niet van toepassing.
Artikel 69
1.Ontleding vangt niet eerder aan dan 36 uren na het overlijden.
2.Deze handeling wordt niet verricht dan door of onder het toezicht van een
arts.
Artikel 70
Wij geven bij algemene maatregel van bestuur voorschriften omtrent de wijze,
waarop met lijken van personen of van doodgeborenen, aan boord van Nederlandse
schepen op zee overleden onderscheidenlijk ter wereld gekomen, gehandeld dient
te worden. Daarbij worden de gevallen geregeld, waarin een lijk overboord wordt
gezet of aan een conserverende bewerking wordt onderworpen.
Hoofdstuk VI.
Bijzondere bepalingen
Artikel 71
1.Een lijk wordt niet gebalsemd of onderworpen aan enige andere conserverende
bewerking die niet is gericht op gebruik van delen van het lijk ingevolge de Wet
op de orgaandonatie. In uitzonderlijke gevallen kan Onze Minister van Welzijn,
Volksgezondheid en Cultuur ontheffing van dit verbod verlenen. In de ontheffing
wordt de wijze en de plaats van de lijkbezorging vermeld. De artikelen 12-15
zijn van overeenkomstige toepassing.
2.Het verbod, vermeld in het eerste lid, is niet van toepassing, indien het lijk
tot ontleding bestemd is of naar het buitenland wordt gezonden.
3.Artikel 69 is van overeenkomstige toepassing. Indien het lijk tot ontleding is
bestemd, is alleen het tweede lid van dat artikel van overeenkomstige
toepassing.
Artikel 72
1.Indien de overledene dit heeft toegestaan, kan zijn lijk aan sectie worden
onderworpen. Artikel 19 is van overeenkomstige toepassing, met dien verstande
dat in het geval van de daar bedoelde verklaring met eigenhandige ondertekening
en dagtekening kan worden volstaan.
2.Bij gebreke van toestemming van de overledene kan daarvoor in de plaats treden
die van de niet van tafel en bed gescheiden echtgenoot, de geregistreerde
partner of andere levensgezel dan wel, bij ontstentenis of onbereikbaarheid van
deze, van de naaste onmiddellijk bereikbare meerderjarige bloed- of aanverwanten
tot en met de derde graad, of, wanneer ook deze niet bereikbaar zijn, van de
aanwezige meerderjarige erfgenamen of anders van degenen die de zorg voor het
lijk op zich nemen.
Artikel 73
1.De beperkingen, gesteld in artikel 72, zijn niet van toepassing:
a.in geval van een bevel van een gerechtelijke autoriteit in verband met een
strafrechtelijk onderzoek;
b.indien de sectie geschiedt op verzoek van de betrokken hoofdinspecteur van de
volksgezondheid; c.indien de sectie geschiedt op verzoek van de voorzitter van
de Onderzoeksraad voor veiligheid.
2.Bij toepassing van het eerste lid wordt de persoon bedoeld in artikel 72,
tweede lid, daarvan in kennis gesteld.
Artikel 74
[Vervallen per 15-02-2005]
Artikel 75
Het verrichten van sectie geschiedt door een arts, nadat deze zich er van
tevoren van heeft vergewist dat het intreden van de dood door een andere arts is
vastgesteld en aan de vereisten, geldend ingevolge de artikelen 72 en 73, is
voldaan.
Artikel 76
1.Wanneer tekenen of aanduidingen van een niet-natuurlijke dood aanwezig zijn of
wanneer in verband met andere omstandigheden een niet-natuurlijke dood niet
uitgesloten geacht kan worden, mag het lijk niet worden vervoerd dan met verlof
van de officier van justitie of een van zijn hulpofficieren.
2.In zodanig geval mag ontleding, conservering als bedoeld in artikel 71, eerste
lid, sectie of verwijdering van organen uit het lijk voor orgaandonatie als
bedoeld in de Wet op de orgaandonatie niet plaatsvinden, of indien reeds
aangevangen, niet worden voortgezet, dan met toestemming van de officier van
justitie.
3.Indien de officier van justitie een geval als bedoeld in het eerste lid
aanwezig acht, kan hij uitstel van de begraving of van de verbranding van het
lijk gelasten, of de verbranding verbieden. Zolang een zodanige maatregel van
kracht is, wordt het lijk niet begraven of verbrand, onderscheidenlijk niet
verbrand, en geeft de ambtenaar van de burgerlijke stand daartoe geen verlof.
4.Indien de officier van justitie een geval als bedoeld in het eerste lid
aanwezig acht kan hij verbieden dat de as wordt verstrooid, ter beschikking
wordt gesteld aan een nabestaande of naar het buitenland wordt verzonden.
5.Voor de toepassing van dit artikel wordt als bevoegde officier van justitie
aangemerkt die van de plaats waar het lijk het eerst is aangetroffen.
Artikel 77
Gedurende een gerechtelijk vooronderzoek komen de bevoegdheden, die artikel 76
aan de officier van justitie toekent, mede toe aan de rechter-commissaris.
Artikel 78
Wij stellen bij algemene maatregel van bestuur regelen met betrekking tot het
vervoer van lijken uit Nederland naar het buitenland en uit het buitenland naar
Nederland.
Artikel 79
Wij stellen bij algemene maatregel van bestuur regelen betreffende de in deze
wet geregelde onderwerpen voor de territoriale zee en voor het aan Nederland
grenzende deel van het continentale plat, waarop het Koninkrijk souvereine
rechten heeft, en voor landen buiten Nederland voor het geval aldaar door of
vanwege Nederlandse militaire autoriteiten ter uitvoering van een internationale
overeenkomst handelingen, die onderwerpen betreffende, verricht kunnen worden.
In die regelen wordt zoveel mogelijk aangesloten bij de in Nederland geldende
wettelijke bepalingen.
Hoofdstuk VII.
Strafbepalingen
Artikel 80
Met hechtenis van ten hoogste drie maanden of geldboete van de derde categorie
wordt gestraft:
1°.het bezorgen, bewaren, wegmaken, vervoeren, vernietigen, ontleden, balsemen of conserverend
behandelen van een lijk in strijd met of anders dan met inachtneming van hetgeen
is bepaald bij of krachtens de artikelen 11, 23, 25, 29, derde lid, 46, eerste
lid, 49, 67, 68, 69, tweede lid, 70, 71, 76 en 78;
2°.het geven van verlof tot begraving of verbranding in strijd met de artikelen 12 en 76,
derde lid;
3°.het begraven, verbranden, ontleden, balsemen of op andere wijze conserverend behandelen van
een lijk voordat dit ingevolge het bij of krachtens de artikelen 16, 17 of 69,
eerste lid, bepaalde is toegestaan;
4°.overtreding van artikel 58, 59 of 60;
5°.het verwijderen of ruimen van een asbus in strijd met de artikelen 63 of 66;
6°.overtreding van een verbod als bedoeld in artikel 76, vierde lid;
7°.het verrichten van sectie of het verwijderen van delen uit een lijk in strijd met het
bepaalde bij de artikelen 72-75 en 76, tweede lid;
8°.het verhinderen of belemmeren van een lijkschouwing dan wel een poging daartoe.
Artikel 81
Met hechtenis van ten hoogste een maand of geldboete van de tweede categorie
wordt gestraft:
1°.overtreding van het bepaalde bij of krachtens de artikelen 3, 6, 7, eerste en tweede lid
[Red: “lid,,”moet zijn “lid,”] ,, 8, tweede lid, 10, 20, 27, 50, 51, tweede lid,
en 53;
2°.de weigering tot afgifte van een lijk als bedoeld in artikel 21, tweede lid;
3°.het ter beschikking stellen van een begraafplaats als bedoeld in de artikelen 25 en 46,
eerste lid;
4°.het in gebruik nemen van een bijzondere begraafplaats of een deel daarvan zonder
toestemming van burgemeester en wethouders, bedoeld in artikel 41;
5°.het gebruik maken van een begraafplaats na de sluiting, bedoeld in artikel 43, of de
geslotenverklaring, bedoeld in artikel 44, in strijd met het bepaalde bij of
krachtens artikel 46, tweede en derde lid;
6°.het bijzetten van een asbus in strijd met of anders dan met inachtneming van hetgeen is
bepaald bij of krachtens de artikelen 62, 64 en 65;
7°.het verstrooien van de as in strijd met artikel 66a;
8°.overtreding van het bepaalde krachtens de artikelen 32, 57 en 61, voorzover uitdrukkelijk
als strafbaar feit in de zin van het onderhavige artikel aangeduid.
Artikel 82
De ingevolge deze wet strafbaar gestelde feiten zijn overtredingen.
Hoofdstuk VIII.
Overgangs- en slotbepalingen
§ 1. Overgangsbepalingen
Artikel 83
1.De bij de inwerkingtreding van deze wet in gebruik zijnde begraafplaatsen en
crematoria worden geacht te zijn aangelegd en opengesteld onderscheidenlijk
gevestigd en in werking gesteld te zijn overeenkomstig de bepalingen van deze
wet. Een op dat tijdstip reeds verleend verlof tot vestiging, uitbreiding of
wijziging van een crematorium wordt geacht ingevolge artikel 53 te zijn
verleend.
2.De op het tijdstip van inwerkingtreding van deze wet geldende ontheffingen,
verleend op grond van artikel 13, eerste lid, van de Wet op de lijkbezorging
(Wet van 10 april 1869. Stb. 65), worden geacht te zijn verleend overeenkomstig
artikel 33, van deze wet.
3.De op het tijdstip van inwerkingtreding van deze wet geldende gemeentelijke
verordeningen tot heffing van rechten als bedoeld in de artikelen 20, 21, 29o en
30-35 van de Wet op de lijkbezorging (Wet van 10 april 1869, Stb. 65), worden
geacht te zijn vastgesteld krachtens artikel 229 van de Gemeentewet (Stb. 1992,
96).
Artikel 84
Het recht op een eigen graf, verleend vóór het in werking treden van deze wet,
wordt geacht een uitsluitend recht op een graf in de zin van artikel 28 te zijn.
Artikel 85
1.In graven of grafkelders als bedoeld in artikel 15 van de Wet op de
lijkbezorging (Wet van 10 april 1869, Stb. 65) kunnen het lijk van degene, die
daarvan eigenaar is ten tijde van de inwerkingtreding van deze wet en de lijken
van de leden van zijn geslacht worden begraven. In of op zodanige graven en in
zodanige grafkelders kunnen asbussen, waarin de as van lijken bedoeld in de
eerste volzin is geborgen, worden bijgezet.
2.Op de in het eerste lid bedoelde graven en grafkelders zijn van Hoofdstuk III
toepasselijk de artikelen 26, 27, 29, 30 en 31.
Artikel 86
1.De raden der gemeenten, op welke een verplichting rust tot betaling van een
jaarlijkse schadeloosstelling in verband met het niet meer plaats vinden van
begravingen in kerken of andere gesloten gebouwen, hebben het recht deze
verplichting af te kopen tegen betaling van een som, die het twintigvoudige van
het bedrag dier schadeloosstelling beloopt.
2.Indien de rechthebbende op de afkoopsom weigert deze te aanvaarden of onbekend
dan wel afwezig is, kunnen burgemeester en wethouders de afkoopsom doen opnemen
in de Consignatiekas.
§ 2.
Slotbepalingen
Artikel 87
1.Deze wet is niet van toepassing op de lijkbezorging van leden van het
Koninklijk Huis.
2.Onze Minister van Binnenlandse Zaken kan ten aanzien van andere bloed- en
aanverwanten van de Koning ontheffing verlenen van bepalingen van deze wet.
Artikel 88
Een besluit waartegen ingevolge deze wet beroep openstaat of aanhangig is
treedt, zolang dit het geval is, niet in werking, onverminderd het bepaalde in
artikel 31, vierde lid.
Artikel 89
De algemene termijnenwet is niet van toepassing op de termijnen, gesteld in de
artikelen 16, 20 en 68, eerste lid.
Artikel 90
De bevoegdheid tot het maken van gemeentelijke verordeningen blijft ten aanzien van het
onderwerp, waarin deze wet voorziet, gehandhaafd, voor zover die verordeningen
niet met deze wet in strijd zijn.
Artikel 91
[Bevat wijzigingen in andere regelgeving.]
Artikel 92
[Bevat wijzigingen in andere regelgeving.]
Artikel 93
[Bevat wijzigingen in andere regelgeving.]
Artikel 94
De Wet op de lijkbezorging (Wet van 10 april 1869, Stb. 65) wordt ingetrokken.
Artikel 95
Deze wet kan worden aangehaald onder de titel: Wet op de lijkbezorging.
Artikel 96
Deze wet treedt in werking op een nader door Ons te bepalen tijdstip. Lasten en
bevelen, dat deze in het Staatsblad zal worden geplaatst, en dat alle
Ministeriële Departementen, Autoriteiten, Colleges en Ambtenaren, wie zulks
aangaat, aan de nauwkeurige uitvoering de hand zullen houden.
Gegeven te 's-Gravenhage, 7 maart 1991
Beatrix
De Minister van Binnenlandse Zaken, C. I. Dales
De Minister van Justitie, E. M. H. Hirsch Ballin
De Staatssecretaris van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur, H. J. Simons
Uitgegeven de vierde april 1991
De Minister van Justitie, E. M. H. Hirsch Ballin
|